“Μένουμε Ελλάδα”

Ρεπορτάζ : Δημ. Χαραλάμπους
(από ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής)
Την ημέρα της συνέντευξης έσκασε δύο φορές το... λάστιχο του ποδηλάτου του. «Μάλλον με μάτιασαν μετά τις εκλογές» σχολίασε. Ηρθε περπατώντας, φορώντας ποδηλατική φόρμα, καλούσε με χαρακτηριστικές κραυγές το κατοικίδιο...
γεράκι του, τον «Φώτη», και απαντούσε συνεχώς σε τηλέφωνα φίλων, συνεργατών και των επιτελών των δύο σημερινών μονομάχων στον Δήμο Αθηναίων κκ. Ν. Κακλαμάνη και Γ. Καμίνη. Αποκαλύπτει ότι την περασμένη Κυριακή αμφότεροι του πρότειναν κάτι:ως γιατρός ο νυν δήμαρχος «Βuscopan των 100, δύο την ημέρα» για το κρύωμά του και ο τέως Συνήγορος του Πολίτη να πιουν «έναν καφέ μετά τις εκλογέςστο “Σκουφάκι”». Οσο για το πώς υποδέχθηκε το 7,3% που έλαβε στις δημοτικές εκλογές, ο κ. Γ. Αμυράς δηλώνει στο «Βήμα» ότι «το βράδυ της περασμένης Κυριακής κοιμόμουν(!) και δεν είδα τα αποτελέσματα». - Ηταν έκπληξη το 7,37%; «Είχαμε γράψει όλοι σε ένα χαρτάκι τι ποσοστό θέλαμε να πάρουμε και τι προβλέπαμε ότι θα πάρουμε. Στο τι θα θέλαμε είχα γράψει 5%. Στο τι ποσοστό προέβλεπα ότι θα πάρουμε είχα γράψει 0,5%. Αρα ήταν μεγάλη έκπληξη». - Πώς προέκυψε η «παράταξη»; «Ηταν Ιούνης και κουβεντιάζαμε για τις δημοτικές. Υπήρχε λοιπόν μια... απροθυμία. “Τι να ψηφίσουμε, τα ψόφια κόμματα; ” λέγαμε. Είπαμε τότε “δεν κάνουμε ένα ντου, να τους τρελάνουμε όλους;”. Ετσι ξεκινήσαμε. Η αφορμή βέβαια είχε δοθεί στο πάρκο όπου καθόμαστε, στην πλατεία Βραζιλίας, επί της οδού Μιχαλακοπούλου. “Γαζωμένο” από τα κάγκελα, τα οποία καλώς μπήκαν επί Αβραμόπουλου για να μην παρκάρουν στο πεζοδρόμιο. Ελα όμως που εμποδίζουν την πρόσβαση του κόσμου. Σκεφτόμουν λοιπόν πότε θα τα βγάλει ο δήμος. Μια μέρα είδα ότι βγήκαν. Είπα: “Μπράβο, Νικήτα, επιτέλους”. Δύο ημέρες μετά όμως ήρθαν τα συνεργεία διαγράμμισης των θέσεων ελεγχόμενης στάθμευσης. Δηλαδή, τα κάγκελα έφυγαν όχι για να διευκολυνθεί ο πολίτης αλλά για να μπορεί ο δημοτικός αστυνόμος να κόβει κλήσεις. Εκεί είπα: “Τέλος, κατεβαίνουμε”». - Και πώς υλοποιήθηκε η ιδέα; «Βγήκα στο Facebook και σαν τον τρελό του χωριού άρχισα να φωνάζω: “Ζήτω τα πέντε πι: ποδήλατα, πεζοδρόμια, πράσινο, πάρκινγκ, πολιτισμός”. Κάλεσα όποιον ήθελε να ακολουθήσει να φέρει τουλάχιστον μία λύση για ένα από τα 72 προβλήματα της Αθήνας που είχαμε καταγράψει. Ζητήσαμε αυτή η πρόταση να έχει εφαρμοστεί κάπου, να είναι δηλαδή πετυχημένη και οικονομικά υλοποιήσιμη. Οσοι συμμετείχαν έφεραν από μία ιδέα, από την Μπογκοτά και τη - Ζούμε το τέλος των κομμάτων; «Δεν νομίζω. Τα κόμματα είναι επτάψυχα. Ζούμε όμως την έναρξη των κινημάτων των πολι Θεσσαλονίκη, από τη Χίο και τη Νέα Υόρκη. Ετσι έφτασε ο Σεπτέμβριος. Τότε έχασα τον έλεγχο: πρώτα επειδή ξαφνικά ο κόσμος έγινε πλήθος και δεν μπορούσα να κουμαντάρω τις ιδέες, τα τηλεφωνήματα. Πιέστηκα... Αλλά η μεγαλύτερη πίεση προήλθε από τον θάνατο του πατέρα μου. Δεν μπορούσα να συνέλθω. Τότε θυμήθηκα την τελευταία κουβέντα που μου είπε: “Μην είσαι χαζός, προχώρα, γιατί πάντα ήσουν και ρομαντικός αλλά και ρεαλιστής”. Και προχώρησα». τών, των κινημάτων όμως με απήχηση και τεκμηριωμένο λόγο». - Αντιμετωπίζεται όμως η ανομοιογένεια στις κινήσεις πολιτών; «Αυτή είναι η δύναμή μας, οι πολλές διαφορετικές φωνές. Το μυστικό είναι να υπάρχουν οι άνθρωποι που τους οργανώνουν όλους, τους συντονίζουν και τους εμπνέουν προς μία κατεύθυνση. Τα πράγματα, ξέρετε, είναι πολύ πιο εύκολα στα κινήματα απ΄ ό,τι στα κόμματα. Πιο εύκολα συνεννοούνται οι πολίτες μεταξύ τους παρά οι ίδιοι πολίτες εντός κομματικής διαδικασίας». - Θα μετέχετε σε ένα πολύ ενδιαφέρον δημοτικό συμβούλιο... «Εγώ το ονομάζω συμβούλιο της χαράς και της... φωτιάς. Είναι πάντως δημοκρατικότατο, εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις της Αθήνας. Θα μετέχει ο κ. Μιχαλολιάκος της Ελληνικής Αυγής, θα μετέχει και ο κ. Πέτρος Κωνσταντίνου από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προβλέπω... ενδιαφέρουσες συζητήσεις». - Νιώσατε αυτή την εβδομάδα σαν... πολύφερνοςγαμπρός; «Ναι, αλλά ευτυχώς η... προίκα μας είναι η ανεξαρτησία μας, την οποία δεν θα απεμπολήσουμε. Διαμήνυσα και δημοσίως αλλά και στις συναντήσεις με τους κκ. Κακλαμάνη και Καμίνη ότι είμαστε πρόθυμοι να συνομιλήσουμε αλλά δεν θα δώσουμε γραμμή σε κανέναν. Ούτε τη δύναμη έχω ούτε τη διάθεση να γίνω... Μαυρογιαλούρος. Αμυράς κοιμήθηκα, δεν θα ξυπνήσω Γκόρτσος. Αλλωστε και να στήριζα κάποιον δεν θα έπαιρνε ούτε μία ψήφο από τους ψηφοφόρους μου επειδή δεν είναι δικοί μου, όπως το εννοούν τα κόμματα, δεν είναι πρόβατα». - Πώς κρίνετε τους δύο υποψηφίους; «Θα σας πω εντίμως. Ο κ. Κακλαμάνης είναι ευγενής άνθρωπος με πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Μου άρεσε που ως ευρωβουλευτής έκανε πράγματα δυναμικά και είναι άνθρωπος της δράσης. Θεωρώ ωστόσο ότι του λείπουν οι ιδέες. Ο κ. Καμίνης πλεονεκτεί διότι δεν κρίνεται ως δήμαρχος, ενώ ο κ. Κακλαμάνης κρίνεται για τη θητεία του. Βρίσκω λοιπόν τον κ. Καμίνη πολύ ουσιαστικό, είναι σίγουρα άνθρωπος των ιδεών, πρέπει όμως να αποδείξει ότι είναι άνθρωπος της δράσης». - Συνέβαλε στην επιτυχία η αναγνωρισιμότητά σας λόγω τηλεόρασης; «Φυσικά. Αν και δεν έλεγα σε κανέναν ότι είμαι υποψήφιος. Δηλαδή, η αναγνωρισιμότητα βοήθησε στο να με αποδεχθούν και να συζητήσουν μαζί μου οι άνθρωποι στις γειτονιές. Από εκεί και πέρα ήταν δική τους υπόθεση να κάνουν τη σύνδεση, αν ο “καράφλας τού Μένουμε Ελλάδα”, όπως με έλεγαν, κατεβαίνει για δήμαρχος». - Πώς σχολιάζετε το πλήθος των celebrities-υποψηφίων; «Είναι... νυφοπάζαρο. Οταν απέκτησε “ρεύμα” ο συνδυασμός, δέχθηκα τηλεφωνήματα από καλλιτέχνες και αθλητές. Τους απαντούσα ότι “ευχαρίστως να μπείτε υποψήφιοι διαμερισματικοί σύμβουλοι, σίγουρα θα βγείτε και μία φορά την εβδομάδα θα τρέχετε στις γειτονιές”. “Οχι, έχω πρόβες”, “όχι, έχω συναυλίες” απαντούσαν. Ετσι τους απέφυγα. Δημοφιλής και άνεργος - Είστε η έκπληξη των εκλογών αλλά και άνεργος. Σωστά; «Πέντε μήνες άνεργος. Εργάζομαι 25 χρόνια, πρώτη φορά μου συμβαίνει. Περιμένουμε τα αποτελέσματα της προκήρυξης στην ΕΡΤ, όπως όλοι. Λένε πάντως “βολεύτηκες στην ΕΡΤ”. Απαντώ: έπειτα από 19 χρόνια στον “άγριο” ιδιωτικό τομέα- κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά- δέχθηκα να δουλέψω στο “Μένουμε Ελλάδα”. Επειτα από 20 χρόνια, μιλάω ξεκάθαρα: ο μισθός μου για δίωρη ζωντανή καθημερινή εκπομπή, 12 μήνες τον χρόνο, ήταν 3.000 μεικτά. Υστερα από τέσσερα χρόνια προβολής μάς έδωσαν τα περιβόητα μεικτά 62.000 ευρώ. Κάνω βέβαια τον σταυρό μου γιατί οι 3.000 ευρώ καθαρά τον μήνα που πήρα μετά την αύξηση είναι καλός μισθός στη σημερινή πραγματικότητα. Οχι όμως για την τηλεόραση. Βγήκε λοιπόν κόσμος και δικαίως ως έναν βαθμό πετροβολούσε την ΕΡΤ για τους υψηλόμισθους και τα “golden boys”. Ετσι μας πήρε κι εμάς η μπόρα και υποστήκαμε περικοπή. Η δική μου εμπειρία όμως είναι ξεκάθαρη: αμειβόμουν δέκα φορές καλύτερα στην ιδιωτική αγορά απ΄ ό,τι στην ΕΡΤ. Η ποιότητα της δουλειάς μου όμως στην ΕΡΤ ήταν δέκα φορές καλύτερη απ΄ ό,τι στον ιδιωτικό τομέα. Βρήκα εξαιρετικούς συναδέλφους και υψηλού επιπέδου τεχνικούς. Το περιβάλλον το εργασιακό ήταν άψογο, καμία σχέση με την ανθρωποφαγία των ιδιωτικών καναλιών. Ολα αυτά μετράνε. Σε αυτά τα πέντε χρόνια είχαμε πολλές προτάσεις. Και ως δίδυμο με τη Ρένια Τσιτσιμπίκου και μόνος μου και μόνη της, σχεδόν από όλα τα κανάλια με περισσότερα χρήματα. Αλλά δεν ήθελα να πάω σε μια δεύτερης ποιότητας επιλογή».