Βερολίνο: ο παράδεισος κάθε ποδηλάτη

Μπορεί η Γαλλία να πρωτοτυπεί με τα ποδήλατα που διατίθενται δωρεάν στους δρόμους της, για όποιον θα ήθελε να τα χρησιμοποιήσει, αλλά το δίχως άλλο δεν μπορεί να φτάσει το Βερολίνο, πρωταθλητή της μετακίνησης με ποδήλατο. Ακολουθούν Κοπεγχάγη, Άμστερνταμ και Μόναχο.


Παρά το μεγάλο μέγεθος της γερμανικής πρωτεύουσας και το κρύο της κλίμα, το Βερολίνο έχει από καιρό επιλέξει το ποδήλατο ως ένα από τα κύρια μέσα μεταφοράς των πολιτών του.

Αξίζει να δούμε τους 10 κυριότερους λόγους της προτίμησης αυτής, τους λόγους, δηλαδή, για τους οποίους το Βερολίνο είναι πλέον «ο παράδεισος κάθε ποδηλάτη».



1. Οι ποδηλατόδρομοι είναι παντού



Με την πιθανή εξαίρεση του Στρασβούργου, καμία γαλλική πόλη δε φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι το ποδήλατο θα μπορούσε να είναι το αποκλειστικό μέσο μεταφοράς για τους πολίτες: οι ποδηλατόδρομοι –όπου υπάρχουν- είναι κακοφτιαγμένοι, διακόπτονται και συχνά καταλαμβάνονται από αυτοκίνητα και λεωφορεία.



Στο Βερολίνο, αντιθέτως, οι ποδηλατόδρομοι βρίσκονται παντού: δίπλα από την άσφαλτο, στην άκρη του πεζοδρομίου, παντού. Και το κυριότερο; Τόσο οι αρχές κάθε πόλης, όσο και οι πολίτες της, τους σέβονται.



2. Η πόλη είναι… επίπεδη



Θα μπορούσε κανείς, βέβαια, να κάνει ποδήλατο στη Λυόν, στο Βορρά της Μασαλίας. Αλλά μόνο αν είναι έμπειρος ποδηλάτης: οι ανηφορικές αυτές διαδρομές δεν προσφέρονται στους κοινούς θνητούς.



Δεν ισχύει το ίδιο στο Βερολίνο: η πόλη των 19 χλμ επί 45 χλμ δεν έχει ούτε ένα σημείο το οποίο θα μπορούσε να δυσκολέψει τον απλό πολίτη που κυκλοφορεί με ποδήλατο. Πρόκειται, δηλαδή, για μια μάλλον επίπεδη πόλη.



3. Κάθε πολυκατοικία διαθέτει ειδικό χώρο στάθμευσης για ποδήλατα



Τη στιγμή που κάθε Γάλλος –και Έλληνας προσθέτουμε εμείς- προσπαθεί να δέσει το ποδήλατό του στο πρώτο σίδερο που θα βρει στην πολυκατοικία του, με κίνδυνο να του το κλέψουν, ο κάτοικος του Βερολίνου απλά αφήνει το ποδήλατό του στον ειδικό χώρο parking στο υπόστεγο της πολυκατοικίας του.



4. Όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς διαθέτουν χώρο για ποδήλατα



Και μάλιστα όχι τον ελάχιστο μίζερο χώρο που προσφέρουν κάποια –όχι όλα- από τα γαλλικά τρένα SNCF, όπου επιβάτες στριμώχνονται πάνω στα ποδήλατα των λιγοστών κατοίκων που τα χρησιμοποιούν.



Κάθε τρένο, μετρό, τράμ και λεωφορείο στο Βερολίνο –και στη Γερμανία στο σύνολο- διαθέτει ειδικούς χώρους σε κάθε βαγόνι για τα ποδήλατα.



Πληρώνοντας, λοιπόν, 1,5 ευρώ επιπλέον, ο κάτοικος της πόλης μπορεί να πάει με το ποδήλατό του μέχρι το σταθμό του τρένου, να επιβιβαστεί σε αυτό με το ποδήλατο, και, κατεβαίνοντας, να συνεχίσει το δρόμο του με το ποδήλατό του.



5. Μπορεί κανείς να κάνει ποδήλατο μέσα στα πάρκα



Σε αντίθεση με τις γαλλικές πόλεις, τα πάρκα του Βερολίνου είναι ανοιχτά στους κατοίκους του τη νύχτα. Μπορεί κανείς να περπατήσει στο γρασίδι, ακόμα και να κάνει μπάρμπεκιου στο πάρκο της γειτονιάς του. Εξάλλου, «τα πάρκα ανήκουν στους πολίτες της πόλης.»



Στο Βερολίνο μπορεί κανείς, λοιπόν, να διασχίσει το πάρκο, πατώντας πάνω στο φρεσκοκουρεμένο γκαζόν, χωρίς να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα, ή να παραβιάζει γραπτούς και άγραφους κανόνες. Ας προσπαθήσει να το κάνει κάποιος αυτό στο Παρίσι: το πρόστιμο φτάνει τα 38 ευρώ για όποιον πατάει πάνω στο γρασίδι του πάρκου.



6. Οι οδηγοί αυτοκινήτων δεν σημαδεύουν τους ποδηλάτες



Στο Βερολίνο πολύ συχνά οι ίδιοι οι οδηγοί αυτοκινήτων έχουν και ποδήλατο, το οποίο χρησιμοποιούν στον ελεύθερό τους χρόνο ή για μικρές αποστάσεις. Επιπλέον, συναντούν ποδηλάτες καθημερινά σε κάθε διαδρομή που κάνουν, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί.



Όταν δηλαδή θέλουν να αλλάξουν λωρίδα πάντα θα κοιτάξουν και από τις δυο πλευρές, μήπως έρχεται κάποιος αργοκίνητος ποδηλάτης.



Στο Παρίσι καλύτερα κάποιος να έχει κάνει ακριβή ασφάλεια ζωής πριν χρησιμοποιήσει το ποδήλατό του μέσα στην κίνηση βασικών οδικών αξόνων της γαλλικής πρωτεύουσας.



7. Ο οδηγός ταξί είναι υποχρεωμένος να μεταφέρει το ποδήλατό σας



Με μισό επιπλέον ευρώ ο κάτοικος της γερμανικής πρωτεύουσας μπορεί να μεταφέρει το ποδήλατό του με οποιοδήποτε ταξί. Αν ο οδηγός αρνηθεί μπορεί να του επιβληθεί τσουχτερό πρόστιμο.



Μόνο στην Κοπεγχάγη υπάρχει η αντίστοιχη δυνατότητα. Για το Παρίσι ούτε λόγος.



8. Οδικά έργα; Ειδική σήμανση και για τους ποδηλάτες



Έστω τώρα ότι σε δρόμο του Βερολίνου γίνονται κάποια έργα στο οδόστρωμα. Θα υπάρχει βέβαια, όπως σε κάθε πολιτισμένη πόλη (…), ειδική σήμανση η οποία θα παραπέμπει τους οδηγούς προς μια άλλη διαδρομή.



Το ίδιο θα ισχύει, όμως, και για τους ποδηλάτες: ειδική σήμανση θα τους οδηγήσει στον πλησιέστερο ποδηλατόδρομο, όπου θα μπορούν να συνεχίσουν τη διαδρομή τους.



9. Ειδικά μέρη για να αφήσει κανείς το ποδήλατό του στο δρόμο



Στο Βερολίνο υπάρχουν πολλά μεταλλικά «Π» στα οποία μπορεί κανείς να «δέσει» το ποδήλατό του δίπλα στο δρόμο. Βρίσκονται κυρίως κοντά στις εστίες των πανεπιστημίων, σε δημόσιες υπηρεσίες, ή ακόμα σε σταθμούς τρένων, αλλά και στην άκρη του δρόμου.



Στο Παρίσι, εν αντιθέσει, ο ποδηλάτης δεν έχει που να αφήσει το ποδήλατό του, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να του το κλέψουν. Αν το αφήσει σε τυχαίο σημείο στο δρόμο και είναι αρκετά τυχερός ώστε να μην κλαπεί, τότε είναι πολύ πιθανό να το μαζέψει η τροχαία.



10. Αξιοζήλευτες… γάμπες



Την ίδια στιγμή που οι Γαλλίδες –και οι Ελληνίδες- κάνουν καθιστική ζωή, χρησιμοποιώντας κυρίως τα αυτοκίνητά τους ή το μετρό για τη μετακίνησή τους, οι κάτοικοι του Βερολίνου ασκούνται κάνοντας ποδήλατο όλο το χρόνο.



Δεν μπορεί, λοιπόν, παρά να ζηλέψει κανείς το σώμα τους μετά από τόσες ώρες άσκησης κατά τη διάρκεια του χρόνου, όταν έρχεται η ώρα να το αποκαλύψουν στην παραλία. Κι όλα αυτά χωρίς να πληρώνουν την υπερβολική συνδρομή στο γυμναστήριο της γειτονιάς τους.