Οπως κάθε Παρασκευή, έτσι και αυτή που μας πέρασε, χιλιάδες ποδηλάτες κατέκλυσαν τους αθηναϊκούς δρόμους στην εβδομαδιαία ποδηλατοβόλτα που φέρει το όνομα «Freeday».
Τα αυτοκίνητα περίμεναν να περάσει η ιδιότυπη πορεία την περασμένη Παρασκευή
Αλλοι με ισοτονικά ποτά, σφιχτά κολάν και ποδήλατα τελευταίας τεχνολογίας από το εξωτερικό και άλλοι με τζιν, νοικιασμένο ποδήλατο, ενώ στη θέση του παγουριού το κουτάκι της μπίρας. Από διευθυντικά στελέχη, που μόλις τελείωσαν το μίτινγκ, μέχρι φοιτητές που διαβάζουν για την εξεταστική τους, το Freeday είναι μια βόλτα για τη βόλτα.
Προορισμός η Βάρη
Οπως κάθε Παρασκευή, το ραντεβού δίνεται στην πλατεία Ασωμάτων στο Θησείο. Ηδη από τις 21.30 το βράδυ, καρφίτσα δεν έπεφτε και διαρκώς έφταναν ολοένα και περισσότεροι. Οταν λίγο μετά τις 22.00 ξεκίνησε η βόλτα, περίπου επτά χιλιάδες ποδηλάτες (σύμφωνα με εκτιμήσεις τις Τροχαίας) ξεχύθηκαν, χτυπώντας τα κουδουνάκια τους στους δρόμους. Τα αυτοκίνητα έπρεπε να περιμένουν. Επίσης, από την αρχή της βόλτας, σε κάθε ορθοπεταλιά υπήρχε και συνοδεία Αστυνομίας που διευκόλυνε τους ποδηλάτες, κλείνοντας τους δρόμους στα αυτοκίνητα μέχρι να περάσει και ο τελευταίος.
Την Παρασκευή που μας πέρασε προορισμός ήταν η Βάρη, και συγκεκριμένα τα Βλάχικα. Η διαδρομή είχε βαπτιστεί «Ασανσέρ 2 Μεγάλη Ανηφόρα - Μεγάλη Κατηφόρα» και, όπως έλεγαν οι παλιοί, διαδρομή δύσκολη για πρωτάρηδες και αμύητους. Στην πρώτη μεγάλη ανηφόρα, πάντως, προς τον περιφερειακό Υμηττού επιβεβαιώθηκαν, αφού εκεί ξεχώρισαν τα «παλικάρια» από τους πρωτάρηδες.
Νωρίτερα η πορεία είχε περάσει μέσα από την Αθήνα και όταν η κορυφή της βρισκόταν στο Σύνταγμα, οι τελευταίοι έκαναν πετάλι στην πλατεία Ομονοίας. Οταν η ποδηλατοβόλτα έφτασε να περνάει μέσα από το πυκνοκατοικημένο Παγκράτι, αρκετός κόσμος έβγαινε στα μπαλκόνια του για να δει τι έτρεχε.
Στους στενούς δρόμους, που αναγκαστικά τα ποδήλατα χαλάρωναν τους ρυθμούς, αρκετός περαστικός κόσμος είτε χειροκροτούσε τους χιλιάδες ποδηλάτες ή τους ρώταγε: «Γιατί το κάνετε; Εχετε κάποια αιτήματα;» κ.λπ. «Απλώς κάνουμε τη βόλτα μας», τους απαντούσαν οι ποδηλάτες. Οπως αναφέρουν οι εμπνευστές του Freeday, στην ιστοσελίδα τους στο facebook: «Δεν έχουμε αρχηγούς, είμαστε μόνο μια γελαστή παρέα συνοδοιπόρων, που συνυπάρχουν αρμονικά στο δρόμο ακολουθώντας μερικούς απλούς κανόνες -και τίποτε άλλο».
Οι κανόνες έχουν να κάνουν μόνο με την ομαλή και ασφαλή μετακίνηση των τόσων χιλιάδων ποδηλάτων στους δρόμους. Οι μόνοι, πάντως, που δεν μπόρεσαν να «συνυπάρξουν αρμονικά» ήταν ορισμένοι οδηγοί Ι.Χ. Εάν κάποιος από αυτούς διαμαρτυρόταν και κόρναρε, τότε εισέπραττε μια μαζική ομοβροντία ποδηλατικών κουδουνιών.
Οι ποδηλατοβόλτες της Παρασκευής ξεκίνησαν από μια μικρή παρέα φίλων τον Φεβρουάριο του 2008. Κάθε εβδομάδα έφερναν και άλλους φίλους τους, μετά φίλοι φίλων τους, ενώ γιγαντώθηκαν όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν το facebook.
Ο 32χρονος Μάριος Κεχαγιάς ξεκίνησε να πηγαίνει στο Freeday πριν από τρεις μήνες. «Μου το πρότεινε ένας φίλος, μου άρεσε το κλίμα και είναι μια δικαιολογία για να κάνεις κάτι διαφορετικό στην έξοδό σου αντί να πας να τα πιεις». Οπως λέει, «δεν είναι δύσκολο, οι ρυθμοί είναι εξαιρετικά χαλαροί και κάνεις χαβαλέ με τους φίλους σου».
Οι διαφορετικοί προορισμοί του Freeday κάθε εβδομάδα μπορεί να είναι μέχρι και 50 χιλιόμετρα μακριά, πάντα όμως εντός Αττικής. «Μόνος μου», εξηγεί ο Μάριος Κεχαγιάς, «δεν θα το έκανα ποτέ. Η μαζική συμμετοχή όμως και το ωραίο κλίμα είναι που σε παρακινεί να συνεχίσεις». Συνεχίζοντας. «Παρ' όλο που είναι απλή βόλτα και όχι ποδηλατοπορία διαμαρτυρίας, με αυτή την κίνηση και εφ' όσον κατεβαίνουν τόσες χιλιάδες ποδηλάτες, εμμέσως -και ας μην το θέλεις- περνάς το μήνυμα πως είμαστε πολλοί και πρέπει οι οδηγοί να μάθουν να σέβονται τα ποδήλατα στους δρόμους».
«Δεν υπάρχει κίνδυνος»
Η σκληρή πάλι σέλα -σε αντίθεση με το αναπαυτικό κάθισμα του αυτοκινήτου- έχει έναν μοναδικά επώδυνο τρόπο να σου υπενθυμίζει τη σκληρή πραγματικότητα των δρόμων. Το κακό δηλαδή χάλι στο οποίο βρίσκονται. Κάθε τράνταγμα από τις, δυστυχώς πολλές, κακοτεχνίες, λακκούβες, χαντάκια, φρεάτια, τα οποία δεν έχουν καλυφθεί σωστά, άθλια μπαλώματα καινούργιων καλωδιώσεων ή αγωγών φυσικού αερίου μεταφέρεται απ' ευθείας στα ενδότερα των... πισινών. «Ολοι έχουν αυτό το πρόβλημα στην αρχή», προσθέτει ο Μάριος Κεχαγιάς. «Πρέπει να το αντέξεις. Στην αρχή είναι δύσκολο, όμως με τον καιρό συνηθίζεις».
Πλάι στον Μάριο, ποδηλατεί και ο συνομήλικος φίλος του Δημήτρης Καλιακούδας. Στο τελείωμα της εβδομάδας του, προτιμάει να πάει στην ποδηλατοβόλτα από το «να βγω να πάω σε κάποιο μαγαζί, μόνο για τους τύπους». Περιγράφει το Freeday ως μια «χαλαρή και ευχάριστη βόλτα που διαρκώς προσελκύει κόσμο. Οσοι φοβούνται να βγουν με ποδήλατο ή ακούνε 50 χιλιόμετρα διαδρομής, δεν γνωρίζουν πόσο εύκολο μπορεί να είναι. Οταν είναι τόσες χιλιάδες ποδήλατα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα δεν υπάρχει ο σεβασμός απέναντι στον ποδηλάτη που υπάρχει σε άλλες χώρες».
Στην παρέα τους και η 20χρονη φοιτήτρια Ειρήνη Δανίκα. «Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που το κάνεις, πέρα από την ευχαρίστησή σου. Εάν, βέβαια, με αυτό τον τρόπο και την τόσο μεγάλη συμμετοχή καταφέρουμε και ευαισθητοποιήσουμε την πολιτεία και φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι, τότε θα έχουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Για την ίδια, το Freeday «είναι μια ευκαιρία να κάνω ποδήλατο με ασφάλεια, καθώς και μια εναλλακτική έξοδος στις Παρασκευές μου». *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου